Gisteravond de wekker gezet om 8.00 uur, we willen om 9.00 uur gaan rijden. Toen we net aankwamen in New Orleans wilde we buiten de geweldige Swamptour ook graag een suikerplantage bezoeken waar slaven werkte. Laura plantation hadden we gevonden via tripadvisor maar daar stond alles vol geboekt dus had ik als idee om vroeg te vertrekken (vandaar de wekker). Het ligt op de weg naar Shreveport, onze volgende stop, dus besluiten we op de bonnefooi heen te gaan, in de hoop dat nog plaats is. Als dat niet het geval is rijden we door naar Shreveport en kijken wat daar te doen is. We rijden om 10.15 uur het terrein op van Laura plantation en lopen naar binnen. Ze hebben plaats zat!! We begrijpen niet waarom er op Tripadvisor aangegeven werd dat het vol zat, maakt niet uit, we zijn binnen! Kaartjes gekocht en we gaan meteen mee met de tour van 10.40 uur, mooi op tijd ;)

We starten met the main House van de Duparc-Locoul familie, zij starten een suikerplantage in 1803, bouwen the main House wat in 1805 klaar is. In 1808 overlijdt Guillaume Benjamin Demézière Duparc en Duparc’s dochter Elisabeth, getrouwd met de Locoul family neemt de plantage over. Laura Locoul Gore, de dochter van Elisabeth, Laura Locoul Gore erfde de plantage nadat zij naar New Orleans was verhuist. De creolen waren voor die tijd al vooruitstrevend dat vrouwen plantages beheerde. Er werkten in totaal 195 mensen vloot de familie waarvan 175 slaven waren, bizar. Ze hadden bijna alles op de plantage, eigen sugar Mill, kippen, beesten, bananenplanten, oranjerie (het klimaat leende zich daar goed voor). Laura heeft haar memoires opgeschreven en dit boek is in 2000 gepubliceerd. Zij overleed op 8 juni 1963 op 101 jarige leeftijd. We nemen afscheid van de tour guy en vragen nog even of er in de buurt iets te eten is. Hij wijst ons de weg naar een eettent iets verder op dezelfde weg. We rijden erheen en het is echt a local diner, leuk! Met gekleurde plastic tafelkleedjes net als in Grease. Ze hebben er gatormeat (dacht het ff niet) maar we bestellen beide een burger met friet sweet potatoes en het was heerlijk!

Nu dus onderweg naar Shreveport, Louisiana. Onderweg weer even een Walmart aangedaan voor water en wat eten. Rond 18.30 uur meldden we ons bij de receptie van het hotel, een Hilton dit keer. We hebben al aardig wat was en besluiten na onze ‘kijk’ ronde de was aan te zetten. Deze duurt 30 min en we hadden bedacht de wachttijd in de hot tub door te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. We zitten in de tub als er een jong stel binnen komt met een kind. De man komt in de tub zitten en raken natuurlijk aan de praat. Zij woonde op Hawaï maar zijn sinds kort verhuist naar north of south Carolina. Natuurlijk kwam het gesprek op de ‘hurricane’, Trump, places to live and happiest people in the world ;) Ik ben tussendoor even wezen kijken of de was klaar was en heb deze in de droger gedaan, daarna weer terug in de hot tub, lekker warm. Het gezelschap was nog niet uitgesproken maar hun zoontje was inmiddels in slaap gevallen. We namen afscheid van ze en zijn nog even af wezen koelen in het zwembad. Het werd later als gedacht en de droger was nu nog niet klaar, dan maar even naar de kamer. Alvast even gedoucht, tv is aan maar de afstandsbediening doet het niet! Naar de balie gebeld maar de man met de schroevendraaier (ja, ze hebben het klepje voor de batterijen met een schroefje dicht gedraaid) is al naar huis en hij kan er niet bij. Nog even geprobeerd met een pincet en een nagelvijl maar helaas...... Voor de baliemedewerker is de enige optie een andere kamer, nu niet meer hoor, we zijn net uitgepakt! Morgen kijken we wel, nu willen we slapen. Het was een lange dag. Morgen hebben we plannen om naar Dallas te gaan. Chuck, die we ontmoet hebben in de traincar, New Orleans, blijkt daar te wonen! Misschien heeft hij nog wat tips in Dallas! Oké..............morgen, welterusten.